Tuesday, June 27, 2006

رنجنامه یک زندانی سیاسی


رنجنامه یک زندانی سیاسی



رنجنامه یک زندانی سیاسی
به نام سعادت ملت ایران و با درود به جانباختگان راه آزادی
آیا من یک زندانی سیاسی هستم ؟
(امداد از تمامی فعالین حقوق بشر) سالها پیش به دلیل فشارهای فزاینده ای که بر من وخانواده ام وارد میشد مجبور شدم دست به کاری زنم که امروزم را در زندان رجائی شهر کرج و بین زندانیان سیاسی بکشاند . سالها پیش زمانی که من یک کارمند ساده شرکت نفت بودم برادرم از کشور خارج شد و به سازمان مجاهدین خلق پیوست . وزارت اطلاعات هر روز من را احضار میکرد و تحت بازجویی های سخت و فشرده قرار میگرفتم . هرروز باید توهین و تحقیر مامورین وزارت اطلاعات را تحمل میکردم. فشارهای این وزارتخانه به جایی رسید که در محل اشتغال من نیز تاثیر گذاشت و شرکت نفت هر چند ماه من را به نقطه ای دور از زن و فرزند به ماموریت (تبعید) میفرستاد. در ضمن من و خانواده ام را از کشور ممنوع الخروج نموده بودند و عرصه زندگی بشدت بر من و خانواده ام تنگ شده بود . من به نشانه اعتراض و برای ضربه زدن به حکومت دیکتاتوری ایران و برای نجات دادن جان خود و خانواده ام تصمیم گرفتم به تنهایی هواپیمای شرکت نفت را بربایم و در یک کشور آزاد به زمین بنشانم . این عصیان یک ایرانی بود که از شرایط موجود به تنگ آمده بود . سوخت هواپیمای ما تا فرودگاه بصره بیشتر جواب نداد و بعد از چندی دیگر دیکتاتورهای کشور عراق و اردن من را تحویل حکومت آخوندی دادند . اکنون جرم من اقدام علیه امنیت کشور است و رژیم من را یک زندانی سیاسی میداند و به مرگ محکوم کرده است . ولی چرا فعالین حقوق بشری و مبارزین سیاسی حاضر نیستند عصیان من را بر علیه حکومت قبول کرده و حداقل حمایتهای حقوق بشری خود را از من دریغ میورزند . مگر یک مبارز سیاسی کاری جز عصیان بر علیه شرایط موجود انجام میدهد ؟ براستی معیار برای یک زندانی سیاسی چه چیزی میتواند باشد ؟ بهتر است این را هم بگویم همان برادر من که عضو سازمان مجاهدین خلق بود چندی پیش در نروژ توسط تروریستهای رژیم آخوندی به شهادت رسید و فرزند ارشد من نیز که برای گزارش دادن وضعیت من به سازمانهای حقوق بشری و نجات من از زیر حکم اعدام فعالیت میکرد بدست جلادان رژیم آخوندی کشته شد . باز هم سئوال میکنم آیا من زندانی سیاسی نیستم ؟ آیا من مستحق حمایتهای فعالان حقوق بشر نیستم ؟ در طول زندان خود انسانهای زیادی را دیده ام که همانند من علیه رژیم آخوندی عصیان کرده ، رژیم آنها را جزو زندانیان سیاسی میداند ولی دیگر مبارزان و اپوزیسیون آنان را زندانیان عادی میدانند و اگر خیلی لطف کنند میگوید زندانی امنیتی . تنها به آن دلیل که مبارزه آنها و عصیانشان به شکل دیگری بوده است . برای مثال دو نفر به نامهای فاضل رمضانی و حاجت مراد محمدی از ایل بختیاری ، بدلیل ظلم و ستم زیاد پاسداران آن منطقه دست به شورش میزنند و بعد از چندی دستگیر میگردند . هر دو نفر نیز اکنون در زندانی رجائی شهر کرج در زیر حکم اعدام به سر میبرند و جرمشان نیز اقدام علیه امنیت کشور است آیا این دو تن زندانی سیاسی نیستند ؟ چون به هیچ حزب و گروهی تعلق ندارند ؟ چرا رژیم ما را زندانی سیاسی میداند ولی شما نه ؟
چرا فعالان حقوق بشری از ما حمایت نمیکنند و میگذارند تا رژیم هر کاری که میخواهد با ما بکند ؟ پایدار وطن همیشه علیرضا کرمی خیرآبادی زندان رجائی شهر (گوهردشت) کرج 03/04/85 فعالان حقوق بشر در ایران Human Rights Activists in Iran hra.iran@gmail.com http://hra-iran.blogfa.com/ Tel : +989329224904

Monday, June 26, 2006

Confessions acquired by force has no legal value






کانون گفتگو و حقوق بشر در ایران-
تورنتو

9251 Yonge St. #219
Richmond Hill, ON L4C 9T3
Tel: 416-839-3733
Email:

Centre for Thought , Dialogue & Human Rights in Iran – Toronto
C.T.D.H.R.




Press Release
June 25, 06
Confessions acquired by force has no legal value

According to sources within Iran, state officials working for security or judicial organs in that country have compelled Mr. Jahanbegloo to provide incriminating confessions in English, French and Farsi. Since his arrest, Mr. Jahanbegloo has been held in prison without being officially charged and has been denied access to counsel.

Given the long-standing concerns about Human Rights violation systematically occurring in Iranian prisons, and given the confessions of individuals previously held in Iranian prisons that they were coerced into providing the Iranian government with fabricated confessions due to repeated exposure to mental and physical torture, such confessions cannot be used to charge the prisoners or be manipulated to establish the culpability of the accused.

We demand that the Iranian Government respect the rights of all prisoners, in particular prisoners of conscience, and that it respect the right of all prisoners to due process by ensuring that those arrested are officially charged within 24 hours of their arrest, that they uphold the rights of all prisoners to unimpeded access to counsel during interrogations, and to refrain from subjecting such prisoners to any type of mental or physical torture or abuse.

We demand that a lawyer selected by Mr. Jahanbegloo's family be immediately allowed to meet on an unrestricted basis with Mr. Jahanbegloo.

We also demand the immediate release of all those arrested in connection with the peaceful assembly held on 25 Khordad to support the rights of women, such as Mr. Khoeiniha.

We demand the prosecution of all Iranian officials responsible for the Human Rights violations occurring in Iranian prisons.

Centre for Thought, Dialogue and Human Rights in Iran
www.cdhriran.blogspot.com


Saturday, June 24, 2006

NO to execution


2 جوان در مشهد در ملا عام اعدام شدند
اعدام راه حل نیست

Monday, June 12, 2006

CANADIAN GOVERNMENT MUST TAKE POSITION ON THE ACCUSTIONS OF TORUTRE AND MISTREATMENT OF THE 17 MUSLIM CANADIAN ON ‘TERORISM” CHARG

Centre For Thought, Dialogue & Human Rights ( Toronto)
June 12, 2006

CANADIAN GOVERNMENT MUST TAKE POSITION ON THE ACCUSTIONS OF TORUTRE AND MISTREATMENT OF THE 17 MUSLIM CANADIAN ON ‘TERORISM” CHARGES.

There are several matters of serious concerns in the process of bail hearing and the detention conditions of the accused young men:
1. The lights in their cells are on 24 hours.
2. They are forced to eat their meal within 5 minutes otherwise the meal will be removed.
3. They are kept in solitary with no access to fresh air and are banned from speaking to the guards.
4. There are indications of them being physically assaulted by the guards.
5. There is a clear effort by the authorities to ban the process with damaging effect on the case.
6. Many of the accused still don’t have access to an attorney.
7. Their attorney’s are not provided with the full text of their files and supporting documents. The more the judiciary system delays the flow of the information to the representative of the accused the more time it offers to the media to spread the unfounded stories amongst Canadians.
We urge Canadian Government to guarantee that the accused are being tried with the presumption of innocence, due process and protection of all their constitutional rights.

C.T.D.H.R.
9251 Yonge St. S#219
Richmond Hill, ON L4C 9T3


Saturday, June 10, 2006

باقي: رييس قوه قضاييه درباره‌ي 4 نامه انجمن دستور داد اما مسولان ديگر پيگيري نكردند


باقي: رييس قوه قضاييه درباره‌ي 4 نامه انجمن دستور داد اما مسولان ديگر پيگيري نكردند نيك‌بخت: در بحث بازداشت موقت سليقه‌يي برخورد مي‌شود
سرويس: فقه و حقوق - حقوق سياسي 1385/03/21 06-11-2006 00:48:44 8503-11126: کد خبر
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: فقه و حقوق - حقوق سياسي
به گزارش خبرنگار حقوقي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نايب رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان در ادامه‌ي نشست خبري اين انجمن كه در روز شنبه 20 خرداد برگزار شد، با بيان انتقاداتي از عدم رعايت بهداشت در برخي از زندان‌ها و ابراز اين نظر كه حداقل امكانات در زندان‌هايي چون بندر عباس و ميناب وجود ندارد؛ ادامه داد: در مورد مساله غذا نيز تفاوت‌هايي وجود دارد. امكان دسترسي زندانيان به مواد مخدر و استفاده آنان زياد است و اين موارد راحت وارد زندان مي‌شود.
وي، با اشاره به افرادي كه زندانيان سياسي مي‌خواند، افزود: متاسفانه در مواردي مشاهده شده كه با اين افراد رفتار مناسبي نمي‌شود.
به گزارش ايسنا عمادالدين باقي، رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان در ادامه گفت: يك سوم پرونده‌هاي انجمن كه حدود 140 پرونده است داراي موضوعي سياسي و دو سوم نيز شامل ديگر موارد مي‌شود.
وي با اشاره به كساني كه زندانيان سياسي مي‌خواند، گفت:‌ اين افراد دو گروه هستند. نخست آنان كه با اقدامات مسلحانه مرتبط ومتهم به بمب گذاري و ترور هستند و ديگر كساني كه به ادعاي باقي زندانيان سياسي عقيدتي هستند كه اقدامات خشونت آميز نكرده‌اند.
وي با بيان اين كه تعداد زندانيان دسته‌ي اول در كل كشور از 200 تا 250 نفر تجاوز نمي‌كند، مجموع زندانيان گروه ديگر در كل كشور را تقريبا 40 نفر دانست كه حدود يك چهارم آنها در مرخصي‌هاي طولاني مدت به سر مي‌برند.
وي، در ادامه، با اشاره به ميزان وثيقه اظهار داشت:‌ در قانون، وثيقه مطرح شده و زنداني وثيقه را در مقابل بازداشت ارايه مي‌دهد؛ در مواردي مشاهده شده كه وثيقه املاك در چنين مواردي بلاتكليف مانده است؛ همچنين عدم تناسب وثيقه با نوع اتهام نيز از موارد بسيار مهم در گزارش ارايه شده انجمن است.
به گزارش ايسنا در ادامه‌ي اين نشست خبري، سخنگوي انجمن دفاع از حقوق زندانيان اظهار داشت: در مواردي وثيقه‌هاي ملكي براي مرخصي ارايه شده كه پس از پايان مرخصي گزارشاتي مبني بر بازگردانده نشدن آن ها وجود دارد.
باقي با بيان اين كه افرادي هستند كه در وقايع 18 تير دستگير شده‌اند و در آن موقع دانشجو نبودند، ادعا كرد كه در اين مورد اختلافاتي در دستگاه قضايي وجود داشت و افزود: يكي از مشكلات اين است كه در مواردي رسانه‌ها و مردم در انتظار مي‌مانند و پاسخ شفافي در مورد موضوع مورد نظر ارايه نمي‌شود.
رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان گفت: يكي از اشكالات اين است كه عده‌اي از افراد در خارج از زندان به سر مي‌برند ولي هزينه زنداني بودن آنان پرداخت مي‌شود.
عماد‌الدين باقي در پاسخ به سوالي درباره‌ي ارزيابي انجمن درباره‌ي استاندارد بودن زندان‌ها گفت:‌ در بعضي از زندان‌ها اقدامات استاندارد‌سازي موفقيت‌آميز بوده مانند زندان كرمان. زندان اوين نيز در دو سه سال اخير به سمت استاندارد‌سازي حركت كرده است ولي در شهر‌هاي كوچك و برخي استان‌ها زندان‌هايي وجود دارد كه با استاندارد‌هاي جهاني فاصله دارد و از لحاظ امكانات درماني و بهداشتي داراي عقب‌ماندگي است.
فريده غيرت، نايب رييس انجمن در مورد تعامل با قوه قضاييه اظهار داشت: دستگاه قضايي متوجه شده كه ما مي‌خواهيم چه نقشي را بر عهده داشته باشيم. يكي از اقدامات ما تهيه نامه و بيانيه‌ها در مورد زندانيان است كه تاكنون در مورد 34 زنداني بيانيه صادر كرده‌ايم.
وي گفت: بيانيه‌اي كه در مورد عبدالفتاح سلطاني از سوي انجمن به رييس قوه قضاييه ارايه شد تنها نامه‌اي است كه از سوي رياست قوه دستور تعقيب و اجرا داده شد و اين براي ما مهم است.
عماد‌الدين باقي در اين مورد افزود:‌ بخشي از دستگاه قضايي براي ارايه فعاليت خوب به نهاد كمك مي‌كنند و بخشي نيز ميانه‌ي خوبي با انجمن ندارند. رييس قوه قضاييه درباره چهار نامه‌ي انجمن دستور پيگيري داد ولي پس از آن افراد و مسوولان ديگر مساله را پيگيري نكردند.
صالح نيك‌بخت، سخنگوي انجمن نيز افزود: به اعتقاد ما رياست قوه قضاييه اهتمام زيادي در راس دستگاه قضايي به اين گونه مسايل دارند و اميدواريم اين امر به بدنه قوه نيز جريان يابد.
وي اظهار داشت: اكنون قانون آزادي مشروع و حقوق شهروندي وجود دارد كه بنا به دستور رياست قوه قضاييه به تصويب رسيده است، ‌در آيين‌نامه مربوطه و هيات‌هايي كه در سطح همه استان‌ها در اجراي بند 4 و 5 آيين نامه وجود دارد قرار شده هياتي براي نظارت بر اجراي آن قانون تشكيل شود. اين هيات مكلف شده يك سلسله پرسشنامه در سطح استان‌ها تنظيم كند و در نهاد‌هاي داخل قوه قضاييه از جمله دادگاه‌ها، دادسرا و زندان‌ها عملي و اجرا شود.
سخنگوي انجمن دفاع از حقوق زندانيان گفت: نخست بحث عدم بازجويي به شكل دست و يا پا بسته است كه اين موضوع در بعضي از زندان‌ها اجرا مي‌شود. دوم بحث بازداشت موقت طولاني است؛ ‌اين موضوع متاسفانه با برداشت‌هاي متفاوت و سليقه‌يي قضات تحقيق به صورت وسيعي در آمده است. در حالي كه قانون گذار در اين مورد حد و مرز مشخصي را پيش بيني كرده است.
نيك‌بخت در مورد تبصره ذيل ماده 128 قانون آيين دادسري كيفري ايران گفت: در مورد اين ماده كميسيون حقوق بشر اسلامي، كانون وكلاي دادگستري مركز و دانشگاه‌ها، سمينار‌هايي را تشكيل داده‌اند و مساله‌ي مداخله وكيل در دادسرا‌ها از ابتدا و به رسميت شناختن حق دفاع وكيل از بدو دستگيري تا پايان محاكمه مطرح شده است.
وي افزود: بر اساس قوانين وكيل نمي‌تواند در تحقيقات شركت كند و تنها به او اجازه داده شده كه در كنار متهم باشد.
سخنگوي انجمن دفاع از حقوق زندانيان گفت: يكي از مشكلات زندانيان نگهداري و تبعيد آنان در نقاط دور از خانواده آنان است.
وي، با بيان اينكه انجمن دفاع از حقوق زندانيان انجمني غير سياسي و غير انتفاعي است، گفت: آن‌طور كه بايد و شايد تعامل مناسبي با انجمن نمي‌شود در حالي كه انجمن خواهان تعامل مثبت چه در جرايم سياسي و چه در جرايم عادي است و ما هرگز از اتهام زندانيان دفاع نمي‌كنيم.
نيك‌بخت گفت: از وكلاي دادگستري و همكاران وكيل در استان‌ها تقاضا مي‌كنيم با توجه به آنكه هيچ گونه كار سياسي انجام نمي‌دهيم ما را در رسيدن به اهداف كمك كنند زيرا امكانات ما براي رفتن به نقاط دور بسيار محدود است.
وي با تشكر از كليه مقامات قضايي كشور گفت: تقاضا مي‌كنيم كه مقامات قضايي، ما را در جهت حمايت از زندانيان و حقوق آنها كمك كنند و به درخواست‌هاي ما توجه كنند. در سال گذشته به شهادت امور موجود بيش از صد مورد خدمات حقوقي به عنوان وكالت به افراد مختلف چه سياسي و چه غير سياسي از لحاظ انتخاب وكيل يا معرفي مشاوره براي آنها و راهنمايي آنها معرفي كرده‌ايم.
نيك‌بخت در پاسخ به سوالي درباره اقدامات انجمن دفاع از حقوق زندانيان در مورد رامين جهانبگلو گفت: از همان ابتداي دستگيري انجمن در پي فعاليت‌ها و اقداماتي براي وي بوده است و از سوي انجمن نامه‌اي تهيه شده كه تقديم وزارت اطلاعات خواهد شد و ما بدون مداخله در امر اتهام فقط در جهت حفظ حقوق زنداني از هر صنفي كه باشد اقدامات خود را انجام خواهيم داد.
نايب رييس انجمن دفاع از حقوق زندانيان با بيان اينكه در جامعه ما زندان و زنداني فراموش شده هستند، افزود: در دستگاه قضايي نيز افرادي كه داراي تفكرات نو انديش هستند تصميم گرفته‌اند كه تغييراتي در نگرش و بعد از آن در عمل در اين مورد قائل شوند كه ما متوجه شديم كه دستگاه قضايي در اين مورد دچار تحول شده است.
وي در ادامه گفت: در مواردي مشاهده شده كه اگر اطفال مرتكب جرمي شوند، آنها را نگهداري مي‌كنند تا به سن 18 سال برسند و حكم را نسبت به آنان اجرا كنند.
نيك‌بخت در اين رابطه افزود: يكي از مواردي كه انجمن قصد دارد بيشتر از گذشته در مورد آن اقدام كند وضعيت زنداني افراد كمتر از 18 سال است؛ در اين راستا براي كمك به دستگاه قضايي و جلوگيري از اينكه هر از چند گاه يك بار مساله زنداني شدن و به طبع آن بازداشت و اعدام افراد كمتر از 18 سال مطرح شود، قصد داريم هماهنگي‌هاي بيشتري شود و در مواردي نيز كه امكان دارد رضايت شاكيان جلب شود و حتي در مواردي كه جزو موارد تاميني است اين اقدام به زندان‌هاي مناسب سپرده شود تا حوادثي كه پيش از اين اتفاق مي‌افتاد تكرار نشود.

U.S.: 3 Gitmo inmates hanged themselves

سه زندانی زندان گوانمانا خود را حلق آویز کردند. این خودکشی ها نشان از شرایط بسیارسخت و غیرانسانی در این زندان است که
متهمان مانند موش آزمایشکاه مورد انواع آزمایش ها قرار می گیرندو هیچ پناهی ندارند.
U.S.: 3 Gitmo inmates hanged themselves
By ANDREW SELSKY and JENNIFER LOVEN, Associated Press Writers 17 minutes ago
Three Guantanamo Bay detainees hanged themselves with nooses made of sheets and clothes, the commander of the detention center said Saturday.
They were the first reported deaths among the hundreds of men held at the base in Cuba — some of them for up to 4 1/2 years and without charge.
Two men from Saudi Arabia and one from Yemen were found "unresponsive and not breathing in their cells" early Saturday, according to a statement from the Miami-based U.S. Southern Command, which has jurisdiction over the prison. Attempts were made to revive the prisoners, but they failed.
"They hung themselves with fabricated nooses made out of clothes and bed sheets," Navy Rear Adm. Harry Harris told reporters in a conference call from the U.S. base in southeastern Cuba.
Pentagon officials said the three men were in Camp 1, the highest maximum security prison at Guantanamo, and that none of them had tried to commit suicide before.
That camp was also the location where two detainees tried to commit suicide in mid-May, when a riot broke out at the facility. The two men, who took overdoses of an anti-anxiety medication they hoarded, were found and received medical treatment and were recovering.
The United States is holding about 460 men on suspicion of links to al-Qaida and the Taliban at Guantanamo Bay, which has become a sore subject between President Bush and U.S. allies who otherwise are staunch supporters of his policies.
The Pentagon also postponed the military tribunal of Binyam Muhammad, an Ethiopian detainee, originally scheduled for next week. Muhammad is charged with conspiring with Osama bin Laden and other al-Qaida leaders to attack civilians and commit other crimes.
Bush, who was spending the weekend at Camp David, was notified of the incident. The State Department was consulting with the governments of the home countries of the three prisoners, whose names were not released.
The military said in its statement that "all lifesaving measures had been exhausted" in the attempt to revive the detainees. The remains were being treated "with the utmost respect," an issue important to Muslims. A cultural adviser was assisting the military.
Though the military termed the deaths suicides, the Naval Criminal Investigative Service was investigating to establish the official cause and manner of death.
A U.N. panel said May 19 that holding detainees indefinitely at Guantanamo violated the world's ban on torture. The panel said the United States should close the detention center.
German Chancellor Angela Merkel, Danish Prime Minister Anders Fogh Rasmussen and British Prime Minister Tony Blair are among those who also recently have urged the United States to close the prison.
On Friday, after the prison came up during a meeting with Fogh Rasmussen at Camp David, Bush said his goal is to do just that. A total of 759 detainees have been held there, with about 300 released or transferred.
"We would like to end the Guantanamo — we'd like it to be empty," Bush said. But he added: "There are some that, if put out on the streets, would create grave harm to American citizens and other citizens of the world. And, therefore, I believe they ought to be tried in courts here in the United States."
Bush said his administration was waiting for the Supreme Court to rule whether he overstepped his authority in ordering the detainees to be tried by U.S. military tribunals.
Josh Colangelo-Bryan of the Center for Constitutional Rights discovered one of his clients attempting to hang himself last year when he visited Guantanamo, and said he feared there would be more suicides.
Colangelo-Bryan said one detainee recently told him: "I would simply rather die than live here forever without rights."
The military's statement defended the prison, saying detainees pose a danger to the United States and its allies.
"They have expressed a commitment to kill Americans and our friends if released," the statement said. "These are not common criminals. They are enemy combatants being detained because they have waged war against our nation and they continue to pose a threat."
Moazzam Begg, 37, a British Muslim who spent three years in U.S. detention, including two years at Guantanamo before being released in 2005, told The Associated Press: "We all expected something like this but were not prepared. It's just awful. I hope the Bush administration will finally see this is wrong."
There have been increasing displays of defiance from Guantanamo Bay prisoners, with many claiming their innocence.
Until now, Guantanamo officials have said there have been 41 suicide attempts by 25 detainees and no deaths since the U.S. began taking prisoners to the base in January 2002. Defense lawyers contend the number of suicide attempts is higher.
Those held at Guantanamo "have this incredible level of despair that they will never get justice. And now they're gone. And they died without ever having seen a court," Barbara Olshansky of the Center for Constitutional Rights said in a telephone interview from New York. Her group represents about 300 Guantanamo detainees.
She appealed to the Bush administration "for immediate action to do the right thing. They should be taken to court or released. I don't think this country wants the stain of injustice on it for many years to come."
James Yee, a former Army chaplain at Guantanamo Bay who was arrested in 2003 an espionage probe and later cleared, said he had developed the detention center's policy for dealing with a Muslim death because authorities there had long feared that a detainee might die from suicide or some other cause.
Yee attributed the suicides to detainee desperation over their long confinement with no end in sight.
"It was only a matter of time," Yee said in a phone interview from Olympia, Wash.
On May 18, in one of the prison's most violent incidents, a detainee staged a suicide attempt to lure guards into a cellblock where they were attacked by prisoners armed with makeshift weapons, the military said. Earlier that day, two detainees overdosed on antidepressants they collected from other detainees and hoarded in their cells. The men have since recovered.
There also has been a hunger strike among detainees since August. The number of inmates refusing food dropped to 18 by last weekend from a high of 131. The military has at times used aggressive force-feeding methods, including a restraint chair.
___
Associated Press reporters Paisley Dodds in London and Jennifer Loven and Lolita C. Baldor in Washington contributed to this report..

Wednesday, June 07, 2006

گذشته برای سیاسیون ما چراغ راه آینده نیست بلکه چاه دفن آینده بوده و هست

گذشته برای سیاسیون ما چراغ راه آینده نیست بلکه چاه دفن آینده بوده و هست



بیش از دو دهه از حاکمیت رزیم جمهوری اسلامی بر کشورمان ایران می گذرد. پس از روی کار آمدن این رژیم هر روز بر نقض حقوق اساسی مردم ایران افزوده شده است. رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی از نبود یک اپوزیسیون قوی و فقر فرهنگی مردم حداکثر استفاده را نموده تا بر عمر حکومت خویش بیافزاید. هر روز به جای اینکه مردم و اپوزسیون از عوام گرائی فاصله بگیرند متاسفانه هر چه بیشتر به عوام گرائی و مردم گرائی مبتذل آلوده شده اند. اگر چه از گوشه و کنار کشور و در خارج از کشور صداهای آزادیخواهانه ای به گوش می رسد ولی تا به حال هیچ فرد و جریانی نتوانسته حرکت های اعتراضی مردم را کانالیزه کند و درجهت عقب نشینی رژیم و تحقق حقوق اساسی مردم ایران بکار بگیرد. هرازگاهی حرکت های خود جوش گارگری، دانشجوئی و صنفی شروع به فوران می کنند ولی پس از مدتی به خاطر عدم استقبال سایر اقشار مردم و سرکوب عریان رژیم این حرکت ها نیز به بن بست می رسند و در نطفه خفه می شوند.
علت عدم موفقیت این حرکت ها چیست؟
آیا رژیم جمهوری اسلامی موفق به اخته کردن اپوزسیون شده است؟
آیا اپوزسیون در مسیر درستی گام گذاشته و می گذارد؟
و هزاران سئوال دیگر.

علی رغم فشاره های داخلی و خارجی ما هر روز شاهد مستحکم شدن پایه های رژیم جمهور ی اسلامی و از هم گسیختگی اپوزیسیون هستیم. مردم فرانسه بیش از 200 سال پیش برای رسیدن به سه اصل مهم به خیابانها ریختند. سه اصل " آزادی، برادری و برابری" . از ان زمان تاکنون ما شاهد ان هستیم که مردم فرانسه همواره برخوردار از آزادی، برابری وبرادری بوده وهستند و دیگر کسی به زندان فرستاده نمی شود و یا زبانش بریده نمی شود. اما مردم ما از 200 سال پیش تاکنون بارها و بارها به خیابانها ریختند. چه جانها که نثار نکردند و چه خونها که ریخته نشد. از 200 سال پیش تاکنون، ما مردم ایران شاهد شکنجه، تجاوز، اعدام، بریدن زبانها و دوختن لب آزادیخواهان برای تحقق همان سه اصل اساسی بوده و هستیم آزادی که ملت فرانسه پس از انقلاب کبیر از آن پاسداری نمودند و هر وقت لازم باشد بصورت میلیونی به خیابان می ریزند.

اگر به وضعیت فکری و سطح سواد ایرانیان در داخل ایران و در خارج از ایران بنگری دارای سطح سواد بالائی هستند. بیش از 70 درصد ایرانیان در خارج تحصیل کرده و روشنفکر و فهمیده هستند. در داخل ایران نیز اوضاع اگر همسطح نباشد شاید بدترهم هست. پس ما ملتی با سواد ودارای تحصیلات عالیه هستیم. تجربیات فروانی هم در رابطه با مبارزه با بی عدالتی داریم. به ضررورتهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ملتمان هم واقف هستیم. همه ما به دنبال ایجاد ایرانی آزاد، آباد و دموکرات هم هستیم. پس علت چیست که یک حکومت فاقد پایگاه مردمی توانسته 27 سال بر اریکه قدرت تکیه بزند. علت دوام رژیم جمهوری اسلامی چیست؟
علت کاملا بارز و مشخص است. حیات رژیم جمهوری اسلامی وابسته به اختلافات و تشتتات درون اپوزیسیون است. تنها راه درمان درد مردم ایران وحدت همگانی است.
بیاییم برای یک بار هم شده به همان منشور حقوق بشر و حقوق شهروندی که هم اکنون در دول اروپائی و امریکائی مورد استفاده است رای بدهیم و آن را به عنوان یک دستاورد موفق بشریت بپذیریم. دیگر وقت خود را صرف درست کردن اساسنامه و یا میثاق نامه نکنیم. یقین داشته باشید موفق خواهیم شد. در این رابطه لازم نیست فرهنگ غرب را مطلقا بپذیریم. اما این یک واقعیت محض است که تجربه غرب در رابطه با حقوق بشر و دمکراسی بیشتر از ما است . ما با آنها فاصله ای زیادی داریم. فرهنگ ما در رابطه با حقوق شهروندی و حقوق بشر متعلق به قرن های گذشته است. البته این را هم باید بگوییم که پیشرفت فرهنگی در غرب متعلق به تمام بشریت است . مردم جهان کدام به نحوی در به ثمر رساندن این دستاورد ها و تجربیات سهم به سزائی داشته اند. فرهنگ سیاسی ما متعلق به گذشته است. فرهنگی که همواره درگذشته درجا می زند. هر وقت چند نفر و یا چند حزب و تشکل سیاسی می خواهند با هم متحد شوند و تصمیم به ایجاد یک جبهه فراگیرمی گیرند. ابتدا به بررسی گذشته می پردازند. بنا بر این هیچوقت به توافق نمی رسد. هر کسی علت شکست کنونی جنبش را به دوش دیگری می اندازد و در همان ابتدای کار، جمع از هم می پاشد و هر کسی به گوشه ای می رود و خود را در میان کاغذ پاره های بی خاصیت پنهان می کند. پس از چانه زنی های فرسایشی در رابطه با گذشته در همان گذشته باقی می مانند و دیگر راهی برای خروج از آن هم ندارند.
به همین خاطر گذشته برای سیاسیون ما چراغ راه آینده نیست بلکه چاه دفن آینده بوده و هست. آیا بهتر نیست بررسی گذشته را به آینده موکول کنیم. اگر حکومتی مردمی بر اساس حقوق بشر و دمکراسی برقرار شد به آن دولت و مجلس زمان داده خواهد شد تا از طریق کمیسیو نهای با صلاحیتی به بررسی اشتباهات گذشته بپردازد.
بدون شک هر فرد، سازمان و حزبی در طول تاریخ مبارزاتی خود مرتکب اشتباهی شده است. طبیعتا هر سازمانی که بزرگتر بوده مرتکب اشتباهات بزرگی هم شده است. آیا بهتر نیست از این دور تسلسل بیرون بیاییم و به آینده و شرایط کنونی ایران فکر کنیم. بهتر نیست اساس و محور اتحادمان را بر پایه سه اصل اساسی آزادی ، برادری و برابری برای همگان بنا کنیم و در این رابطه به دور از هرگونه چشمداشتی و طمعی برای رسیدن به این سه اصل مهم بکوشیم.

آیا ما از شکست های پی در پی طی 30 سال اخیر و متلاشی شدن تشکل ها و جبهه های مختلف درسی نیآ موخته ایم. آیا دیگر به این نقطه نرسیده ایم که ما به تنهائی توان بر زمین کشاندن رژیم جمهوری اسلامی را نداریم. آیا زمان آن نرسیده است که برای بدست آوردن آزادی برای خود و مردم ایران با هم به مذاکره و گفتگو بنشینیم. اگر به این نتیجه نرسیده ایم که متحد شدن تمامی ایرانیان و تشکیل یک جبهه فراگیر دوای دردهای بی درمان مردم ایران است پس بهتر است هر کسی به گوشه ای بخزد و در غربت و تنهائی چند روز پایانی حیات خودش را سپری کند.

دوستان و هموطنان ، فردا دیر است. ما باید از همین امروز شروع کنیم. بررسی گذشته را برای آینده بگذاریم و برای رسیدن به آینده با هم متحد شویم.
ما و شما بیش از 20 سال است که در رابطه با گذشته با هم به بحث و جدل می پردازیم اما به نتیجه ای نرسیده ا یم. مطمئن باشید با این شیوه تا هزار سال دیگرهم به توافق نخواهیم رسید.
پس تنها راه این است که بررسی گذشته را به آینده موکول کنیم.
تمام رودخانه ها به دریا راه پیدا نمی کنند. خیلی از رودخانه ها سر از مردابها در خواهند آورد. پس برای اینکه ما و جریانی که ما از آن حمایت می کنیم به دریای آزادی مردم ایران وصل شود تنها یک راه وجود دارد.
برای آزادی مردم ایران، با ایجاد یک جبهه فراگیر متشکل از نیروهای چپ، راست، مشروطه خواه و جمهوری خواه که برای آزادی و آبادی ایران بر اساس منشور جهانی حقوق بشر تلاش می کنند متحد شویم و برای ایجاد یک کنگره ملی تلاش نمائیم..
ره آورد جمهوری اسلامی برای مردم ایران چیست؟
جنگ، ویرانی، فقر، فحشا، اعتیاد، دزدی، غارت، چپاول، اعدام، شکنجه، ربودن، تجاوز، کودکان خیابانی، دختران فراری، صدای در گلو خفه سده دانشجو، خون دانشجو بر سنگفرش دانشگاه، دهانهای دوخته ، زباههای بریده و هتک حرمت به غیرت و شرف ایرانی بودنمان.
هموطن سکوت تا کی، تزلزل تا کی، کجا رفته غیرت ایرانی بودن ما. هموطن ایرانی، زمان، زمان آگاهی، بیداری و هشیاری است. برخیزید و بدور بیافکنید لایه های پوسیده و متعفن کهنه گرائی و در جا زدن در گذشته را. متحد شوید. یک دست صدا ندارد. من ها را به کنار بگذارید ما شویم، یکی شویم و برای برپائی کنگره ملی ایرانیان که نماینده تمام اقشار مردم ایران است تلاش کنیم .

ما شويم يکی شويم
انديشه من
انديشه تو
حزب من حزب تو
اهداف من اهداف تو
ايران من ايران تو
امروز من امروز تو
فردای من فردای تو
مردم من مردم تو
راه من راه تو
تا کی من تا کی تو
بشکن حصار تنگ فکری را
بشکن طلسم من و تو
بگشا ديده و ببين
انديشه ما
حزب ما
اهداف ما
ايران ما
امروز ما
فردای ما
مردم ما
راه ما
مردم ِ ايران ما
به انديشه ما
راه ما اهداف ما محتاج است
دور افکن من و تو
بيا تا ما شويم
جملگی يکی شويم
ما شويم يگرنگ شويم
ما شويم يکی شويم.

محمدرضا اسکندری
http://www.payieez.blogspot.com/
mreskandari@gmil.com
طاهره خرمی
Khorrami2@gmail.com
http://www.bemanni.blogspot.com/

خرداد 85 هلند

گزارش سالانه کارنامه انجمن دفاع از حقوق زندانیان: مصاحبه با عمادالدین باقی


گزارش سالانه کارنامه انجمن دفاع از حقوق زندانیان: مصاحبه با عمادالدین باقی انجمن دفاع از حقوق زندانیان در گزارشی سالیانه به کارنامه این انجمن در سال 84 پرداخته است. عمادالدین باقی رئیس هیات مدیره این انجمن در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: در سال 84 نسبت به سال 83 میزان خدماتی که ارائه شده، چند برابر افزایش یافته؛ مساله خانواده زندانیان جزو وظایف اصلی انجمن نیست، اما مواردی ما داشتیم؛ همچنین درباره اتاق های مشاوره، وقتی که برای اولین بار در اردیبهشت سال 84 نامه ای را منتشر کردیم، فکر نمی کردیم موثر باشد و هرچند که با انجام این کار توسط ما مخالف شد، اما خود قوه قضاییه و سازمان زندان ها اعلام کردند چنین کاری را انجام خواهند داد. آقای باقی می گوید: برنامه سال 85 اکنون در دست بررسی است و ظرف یک هفته آینده توسط هیات مدیره جدید تصویب می شود. آنچه که مسلم است دو وظیفه اصلی انجمن یکی دفاع حقوقی از زندانیان صرفنظر از این که اتهامشان و پرونده شان چیست و دوم تهیه گزارش سالانه از وضع زندان های کشور است. توماج طاهباز (rm) صدا (wma) صدا [ 4:03 mins ]
انجمن دفاع از حقوق زندانیان در گزارشی سالیانه به کارنامه این انجمن در سال 84 پرداخته است. عمادالدین باقی رئیس هیات مدیره این انجمن در مصاحبه با رادیو فردا می گوید:
عمادالدین باقی: همانطوری که در کارنامه می بینید، در سال 84 نسبت به سال 83 میزان خدماتی که ارائه شده، چند برابر افزایش یافته. مساله خانواده زندانیان جزو وظایف اصلی انجمن نیست، اما مواردی ما داشتیم که به دلیل وضعیت اضطراریشان و مشکلات حادی که داشتند، از طریق کمک های مردمی مبالغی را به برخی از این خانواده ها رساندیم. درباره اتاق های مشاوره، وقتی که برای اولین بار در اردیبهشت سال 84 نامه ای را منتشر کردیم و مطبوعات هم اغلب به صورت کامل آن را چاپ کردند و این درخواست را مطرح کردند، ما فکر نمی کردیم تاثیر داشته باشد. گرچه به ما چنین اجازه ای ندادند و احتمالا به این زودی ها نخواهند داد که در زندان ها اتاق های مشاوره حقوقی رایگان برای زندانیان داشته باشیم، اما اتفاق جالبی که افتاده این است که از سوی خود رئیس قوه قضاییه و سازمان زندان ها اعلام شده در زندان ها چنین کاری را خواهند کرد. مهم این نیست که این ایده توسط ما یا گروه دیگری اجرا شود. مهم این است که ما فکر می کنیم موفق شدیم چنین ایده ای را و ضرورت وجود چنین اتاق مشاوره رایگانی را مطرح کنیم، ولو این که اجازه ندهند ما خودمان این کار را انجام دهیم.
توماج طاهباز (رادیو فردا): در کارنامه سالیانه به مکاتباتی با مقامات مربوطه قضایی درباره حل مشکلات 34 زندانی سیاسی اشاره شده. آیا این به این معنا است که انجمن دفاع از حقوق زندانیان معتقد است 34 زندانی سیاسی در زندان های ایران هستند؟
عمادالدین باقی: لیستی از زندانیان سیاسی که البته برای چند ماه پیش است و من موفق نشدم به روزش کنم، موجود است که اسامی زندانیان سیاسی را به طور دقیق مشخص کرده. تعدادشان بیشتر از این است، اما آن تعدادی که بیشتر مورد توجه بود یا به ما مراجعه داشتند و پرونده ای از اینها تشکیل شده بود، اینها را ما در نامه مورد توجه قرار دادیم. افراد خارج از این لیست اتهاماتشان درست است که در لیست زندانیان سیاسی جا می گیرد، اما اتهامات خیلی خاص بوده و این 34 نفر کسانی هستند که به نوعی پیگیری هایی پیشتر درباره آنها صورت گرفته بوده.
ت . ط: مهمترین برنامه های انجمن برای سال 85 چیست؟
عمادالدین باقی: برنامه سال 85 اکنون در دست بررسی است و ظرف یک هفته آینده توسط هیات مدیره جدید تصویب می شود. آنچه که مسلم است دو وظیفه اصلی انجمن یکی دفاع حقوقی از زندانیان صرفنظر از این که اتهامشان و پرونده شان چیست و دوم تهیه گزارش سالانه از وضع زندان های کشور است.

The following powerful letter of support to CUPE Ontario was just sent by the President of the Congress of South African Trade Unions (COSATU).


The following powerful letter of support to CUPE Ontario was just sent by the President of the Congress of South African Trade Unions (COSATU).

COSATU is an extremely important union body and was the backbone of the anti-apartheid struggle in South Africa.


----------------------------------------------------------
The PresidentCanadian Union of Public Employees (CUPE) OntarioJune 6, 2006
Brother Sid Ryan
On behalf of over 1,2 million South African workers organized under the banner of
COSATU I greet you in the name of worker internationalism. It is this solidarity, since the formation of the very first union and across space and time, often in the face of harsh repression, that provided vital moral succour and allowed workers to strengthen their resolve against oppression and exploitation.In this spirit and with great pride, I congratulate CUPE Ontario for their historic resolution on May 27th in support of the Palestinian people - those living under occupation and those millions of Palestinian refugees living in the Diaspora. We fully support your resolution.As someone who lived in apartheid South Africa and who has visited Palestine I say with confidence that Israel is an apartheid state. In fact, I believe that some of the atrocities committed against the Palestinians pale in comparison to those committed by the erstwhile apartheid regime in South Africa.The latest outrage by the apartheid Israeli regime - the construction of the hideous Apartheid Wall condemned by the International Court of Justice - extends the occupation of Palestinian lands, disrupts the already precarious economic, social, health and education well being of an entire people and entrenches the Bantustanisation of Palestine.When the governments of the world turn a blind eye to these injustices; when they are seduced by apartheid Israel’s justification of brutality through the pretext of ‘security’; when they silence criticism of state terror through the canard of ‘anti-semitism’ - then it is time for the global workers movement to stand firm and principled against hypocrisy and double standards. We cannot remain silent any longer. It is time to stand in word and in deed with the peoples of the Middle East and heed their call to support the struggle against occupation. There will be no peace in this region and in the world, without justice.Despite the action of some Western governments and big business, workers and democrats of the world including the citizens of Canada, heeded our call when we struggled against apartheid. Boycotts, disinvestments and sanctions against the apartheid regime in South Africa hastened our march to democracy. Why should it be different for Palestinians? In the face of an intransigent, arrogant, racist and brutal Israeli state, this strategy of isolation - particularly since the vast majority of Palestinians support it - should be applied to Israel as well. It is a peaceful option.South African workers will never forget the support given by the Israeli state to the apartheid South African regime. In the same way we will never forget the thousands of acts of solidarity of ordinary citizens around the world who sustained our struggle through the boycott weapon.COSATU supports the demand that Apartheid Israel must respect and implement all resolutions passed by the United Nations; that the right of return of Palestinian refugees must not be compromised; that Israel respects the democratically elected government of Palestine; and that Palestinian taxes collected by Israel must be returned to the elected representatives of Palestine unconditionally.Those supporting the ideology of Zionism and the pro-Israeli lobby will muster their substantial resources against you. Despite these pressures, we ask you not to doubt for a single moment the correctness of your just stand. We salute the courage and vision of CUPE Ontario’s leadership and members in unanimously passing resolution 50. Your unwavering resolve inspires us, we who lived through decades of apartheid oppression, as it will undoubtedly inspire and endear you to millions of Palestinian and other freedom loving people throughout the world.In SolidarityWillie MadishaPresidentCongress of South African Trade Unions.

Thursday, June 01, 2006

دست نشاندگان وزير كار به عنوان نمايندگان كارگر عازم ژنو شدند

دست نشاندگان وزير كار به عنوان نمايندگان كارگر عازم ژنو شدند
ILO وظيفه دارد صلاحيت اعزام شدگان را بررسي كند
تهران-
خبرگزاري كار ايرانمنتخب كارگران در سازمان جهاني كار
(ILO)
، گفت ‌‏: وزارت كار با ناديده گرفتن اساسنامه اين سازمان جهاني و اصل سه‌‏ جانبه‌‏گرايي ، اقدام به انتصاب نمايندگان كارگري در مجمع ساليانه ILO كرده است . به گزارش خبرنگار گروه كارگري ايلنا ، "جبارعلي سليميان" ، بااشاره به اينكه دست نشاندگان وزير كار به عنوان نمايندگان كارگر عازم ژنو شدند ، افزود : هيات نمايندگان كارگري ايران براي شركت در اجلاس ساليانه در حالي 6 روز زودتر براي شركت در افتتاحيه اجلاس ILO عازم ژنو شده‌‏اند كه منتخب كارگران نبوده بلكه منتصب وزير هستند و در ميان آنها كارمند دولت و كارفرما نيز به عنوان نماينده كارگران ايراني جا زده شده‌‏است . سليميان ، عملكرد سازمان بين المللي كار را به دليل پذيرفتن اين افراد به عنوان نماينده كارگر زير سوال برد و افزود ‌‏: به موجب نص صريح اساسنامه ILO ، نماينده كارگر و مشاوران او براي شركت در كنفرانس بين المللي كار بايد توسط تشكل اكثريت كارگران هر كشور انتخاب و به دفتر اين سازمان معرفي شوند و اين وظيفه بر دوش ILO بود كه صلاحيت اين افراد اعزام شده را بررسي كند و نسبت به اخراج آنان اقدام نمايد . اين مقام كارگري ، با بيان اينكه در نتيجه اين اقدام دولت ، طي چند ماه گذشته براي چندمين مرتبه حقوق كارگران ايران ناديده گرفته شده است ، حفظ حقوق و تحقق مطالبات صنفي كارگران ،‌‏آزادي عمل و استقلال در راي را مهمترين نقش و وظيفه نمايندگان كارگري در مجامع جهاني دانست و افزود ‌‏: هرگونه وابستگي به دولت باعث مخدوش كردن اين وظيفه مي‌‏شود . نماينده كارگران استان يزد ، افزود‌ ‏: جمعه گذشته علي‌‏اكبر عيوضي ، داوود قاسمي ‌‏, ولي الله صالحي ، بهرامي و عليقليان و خانم ناهيد جلالي در حالي از سوي وزارت كار به عنوان نمايندگان انتصابي كارگران عازم ژنو شدند كه هيچكدام از آنها از تسلط كافي به زبانهاي خارجي براي بحث و گفتگو در اجلاس برخوردار نيستند . سليميان ، با تاكيد بر اينكه سازمانهاي جهاني همچون ILO موظف به پيگيري عملكرد دولتها با تشكلات مستقل كارگري هستند ، گفت : اگر سازمان جهاني كار نتواند بين دست نشاندگان دولتي و نمايندگان واقعي كارگر تفاوت قايل شود ، به زودي فعاليتهاي آزاد كارگري در سراسر جهان زير سوال مي‌‏رود . پايان پيام