رزا پارکس نماد جنبش حقوق مدنی سياهان آمريکا درگذشت

رزا پارکس نماد جنبش حقوق مدنی سياهان آمريکا درگذشت

اقدام خانم پارکس الهام بخش نسلی از فعالان حقوق سياهان بود
رزا پارکس، زن سياهپوستی که اقدام اعتراض آميزش در سال 1955 در ايالت آلاباما عليه مقررات نژادی نقطه آغاز نمادين جنبش حقوق مدنی سياهان آمريکا قلمداد می شود، در سن 92 سالگی درگذشته است.
خودداری خانم پارکس از واگذاری صندلی اش در يک اتوبوس شهری به يک مرد سفيدپوست و بازداشت متعاقب وی، به تحريم گسترده سيستم حمل و نقل عمومی توسط سياهان منجر شد و به اعتراضات گسترده تر دامن زد.
کشيش جوانی به نام مارتين لوتر کينگ که بعدا رهبری جنبش مدنی سياهان را به عهده گرفت سازماندهی آن تحرکات را به عهده داشت.
جنبش اعتراضی او در نهايت به تصويب قانون حقوق مدنی سال 1964 منجر شد که هرگونه تبعيض نژادی در آمريکا را ممنوع می کرد.
وکيل خانم پارکس گفت او در خانه اش در شهر ديترويت، در ايالت ميشيگان، در حالی که خواب بود درگذشت.
وی دست کم از يک سال قبل از اختلال مشاعر رنج می برد.
جسی جکسون از رهبران جنبش مدنی سياهان آمريکا در اشاره به اقدام خانم پارکس در سال 1955 گفت: "او نشست تا بلکه همه ما برخيزيم و ديوارهای جدايی فروريخت."
وی گفت ميراث خانم پارکس برای هميشه زنده خواهد ماند و افزود: "از بسيار جهات، تاريخ به دو قسمت قبل و بعد از رزا پارکس تقسيم می شود."

او نشست تا بلکه همه ما برخيزيم و ديوارهای جدايی فروريخت

جسی جکسون
ادوارد کندی، سناتور دموکرات، از ماساچوست گفت: "ملت ما زنی دلير و يک قهرمان واقعی را از دست داده است."
او افزود: "نبرد بی سر و صدای او برای کسب برابری، زنگ آزادی را برای ميليون ها نفر به صدا در آورد."
کوامی کيلپاتريک، شهردار سياهپوست ديترويت گفت: "او سرمشق همه مردم بود. اگر او بر جای خود نمی نشست و همزمان قد علم نمی کرد، امروز من اينجا در برابر شما نبودم."
خانم پارکس در سن 42 سالگی زمانی که به عنوان خياط روزگار می گذراند تاريخ ساز شد.
'اين حق من بود'
روز اول دسامبر سال 1955، او ضمن سرپيچی از مقررات، از دادن صندلی اش به يک مرد سفيد پوست در اتوبوس شهری آلاباما خودداری کرد. او دستگير و 14 دلار جريمه شد.
او از سال ها قبل از دستگيری اش در گروه های حقوق مدنی فعاليت می کرد و آن گروه ها در جستجوی يک مورد آزمايشی برای به چالش کشيدن قوانين تفکيک نژادی شهر بودند.
دستگيری وی به تحريم 381 روزه سيستم اتوبوس شهری که توسط جوان ناشناسی به نام لوتر کينگ ترتيب داده شده بود انجاميد و لغو جدايی نژادی در سيستم حمل و نقل عمومی را به دنبال داشت.
خانم پارکس در سال 1992 درباره آن حادثه گفت: "دليل واقعی بلند نشدنم اين بود که احساس می کردم اين حق من است مثل همه مسافران با من رفتار شود. ما آنگونه رفتارها را بيش از حد تحمل کرده بوديم."
وی در سال 1996 نشان آزادی رياست جمهوری را دريافت کرد و سه سال بعد مدال طلای پارلمانی که برترين نشان افتخار غيرنظامی است به وی اعطا شد.