فعال سياسى يا فعال حقوق بشر؟
فعال سياسى يا فعال حقوق بشر؟
نويسنده : عماد الدين باقى (از همين نويسنده)
واژه ها بار معنايى ويژه خود را دارا هستند. اگر هر واژه و اصطلاحى در«غير ما وضع له» به كار رود و بتوان آنها را به جاى يكديگر به كار برد، زبان موضوعيت خود را از دست مى دهد. اگر هر كس از واژه اى آنچه خود خواست تمنا كرد، روابط انسان ها گنگ مى شود و ديگر گفت وگو و دانش و پيشرفت و اخلاق و مفاهمه جايى ندارند. زبان اساس فرهنگ و تمدن بشرى است. بى تفاوتى در برابر كاربرد نابجا و ناسنجيده تعبيرات، عواقب ويرانگرى دارد. غيرروشنفكر را روشنفكر ناميدن، يك فعال سياسى را روشنفكر دينى يا غيردينى خواندن و فعال سياسى را فعال حقوق بشر قلمداد كردن از جمله اين آشفته زبانى هايى است كه در جامعه امروز ما بسيار رواج دارد و بايد بر تفاوت مرز هاى موجود ميان آنها انگشت تاكيد گذاشت. تعاريف واژگان صرفاً دلمشغولى هاى نظرى يا روشنفكرانه نيستند و در برخى امور پيامدهاى عملى مهمى در پى دارند و جلو بهره بردارى از در آشوبى مفاهيم را مى گيرند. از اين رو استبعادى ندارد كه برخى از توضيح اين مفاهيم بر آشوبند و اگر نبود آثار سوءكاربردهاى نابجاى اصطلاحات فعال حقوق بشر و فعال سياسى، به زيان حقوق بشر، بدان مسئله نمى پرداختم. به همين رو اين گفتار مى تواند يك نوع دفاع از هويت صنفى فعال حقوق بشر تلقى شود. همان گونه كه مى توان براى فعالان سياسى انواع و اقسامى را قائل شد، فعالان حقوق بشر نيز انواعى دارند از قبيل «فعالان حرفه اى» يا «فعالان غيرحرفه اى» حقوق بشر. از حيث روشى نيز يا به روش « تعاملى» يا «تقابلى» و يا « تعامل تا مرز سودمندى و تقابل در حد ضرورت» پايبند هستند. در اين گفتار ، فعالان حرفه اى حقوق بشر كه تعامل را از دستور كار خود حذف نكرده اند مدنظر داريم. در مورد برخى كشورها روش نخست و در مورد برخى كشورها روش دوم كارايى افزون ترى دارد. گاهى اين دو روش مكمل و گاه معارض هم هستند. در برخى كشورها نيز روش سوم كارآمد است. هيچ روشى فى نفسه مردود نيست و بسته به موقعيت ها برگزيده مى شوند. اما اين تاكيد لازم است كه عدم تناسب روش اتخاذ شده با موقعيت، نتايج
نويسنده : عماد الدين باقى (از همين نويسنده)
واژه ها بار معنايى ويژه خود را دارا هستند. اگر هر واژه و اصطلاحى در«غير ما وضع له» به كار رود و بتوان آنها را به جاى يكديگر به كار برد، زبان موضوعيت خود را از دست مى دهد. اگر هر كس از واژه اى آنچه خود خواست تمنا كرد، روابط انسان ها گنگ مى شود و ديگر گفت وگو و دانش و پيشرفت و اخلاق و مفاهمه جايى ندارند. زبان اساس فرهنگ و تمدن بشرى است. بى تفاوتى در برابر كاربرد نابجا و ناسنجيده تعبيرات، عواقب ويرانگرى دارد. غيرروشنفكر را روشنفكر ناميدن، يك فعال سياسى را روشنفكر دينى يا غيردينى خواندن و فعال سياسى را فعال حقوق بشر قلمداد كردن از جمله اين آشفته زبانى هايى است كه در جامعه امروز ما بسيار رواج دارد و بايد بر تفاوت مرز هاى موجود ميان آنها انگشت تاكيد گذاشت. تعاريف واژگان صرفاً دلمشغولى هاى نظرى يا روشنفكرانه نيستند و در برخى امور پيامدهاى عملى مهمى در پى دارند و جلو بهره بردارى از در آشوبى مفاهيم را مى گيرند. از اين رو استبعادى ندارد كه برخى از توضيح اين مفاهيم بر آشوبند و اگر نبود آثار سوءكاربردهاى نابجاى اصطلاحات فعال حقوق بشر و فعال سياسى، به زيان حقوق بشر، بدان مسئله نمى پرداختم. به همين رو اين گفتار مى تواند يك نوع دفاع از هويت صنفى فعال حقوق بشر تلقى شود. همان گونه كه مى توان براى فعالان سياسى انواع و اقسامى را قائل شد، فعالان حقوق بشر نيز انواعى دارند از قبيل «فعالان حرفه اى» يا «فعالان غيرحرفه اى» حقوق بشر. از حيث روشى نيز يا به روش « تعاملى» يا «تقابلى» و يا « تعامل تا مرز سودمندى و تقابل در حد ضرورت» پايبند هستند. در اين گفتار ، فعالان حرفه اى حقوق بشر كه تعامل را از دستور كار خود حذف نكرده اند مدنظر داريم. در مورد برخى كشورها روش نخست و در مورد برخى كشورها روش دوم كارايى افزون ترى دارد. گاهى اين دو روش مكمل و گاه معارض هم هستند. در برخى كشورها نيز روش سوم كارآمد است. هيچ روشى فى نفسه مردود نيست و بسته به موقعيت ها برگزيده مى شوند. اما اين تاكيد لازم است كه عدم تناسب روش اتخاذ شده با موقعيت، نتايج
منفى حقوق بشرى دارد
posted by My Canada @ 9:03 AM
0 comments
0 Comments:
Post a Comment
<< Home