به یاری جدا شدگان از تیف بشتابید

خطاب به :
مجامع حقوق بشری جهانی و ایرانی
سازمانهای سیاسی و اجتماعی ایرانی
تمام انسانهای آزادیخواه و انسان دوست ایرانی و جهانی

پس از سرنگونی رژیم صدام حسین تعداد زیادی از نیروهای مجاهدین از پادگان اشرف که محل استقرار نیروهای مجاهدین مستقر در استان خالص بود جدا شده اند. این افراد دیگر اعتقادی به خطوط سیاسی و استراتژیک مجاهدین ندارند. تعدادی زیادی از این افراد از زندانیان سابق و از شکنجه شدگان زندانهای جمهوری اسلامی و یا از کسانی بوده اند که خود از قربانیان نقض حقوق بشر و یا شاهد جنایت های جمهوری اسلامی علیه فعالین سیاسی بوده اند. برخی از این افراد قبلا پناهندگی کشورهای اروپا را بدست آورده بودند ولی بنابر باورهای خودشان ، اروپا ی آزاد و نعمتهایش را برای مبارزه با رژیم و آزادی مردم ایران رها کرده و به عراق رفته بودند
تعدای از این جداشدگان توانستند خود را به مقامات نظامی امریکائی حفاظت پادگا ن اشرف برسانند و اعلام کنند که دیگر نمی خواهند با مجاهدین باشند و خواستار جدا شدن می باشند. وقتی تعداد این افراد از چند صد نفر گذشت، فرماندهی آمریکا ناچار شد محلی در کنار قرارگاه اشرف در استان خالص موسوم به تیپف ( TIPF ) برای اسکان این عده دایر نماید . این افراد بمرور در چادر های نصب شده در محل مذکور جمع شدند به امید آن که امریکا مقدمات خروج و اعزام آنها را به کشور امن دیگری فراهم نماید.
اما متاسفانه نه تنها امریکا هیچ اقدامی جهت خروج این عده از شرایط سخت زندگی در چادر های سوزان و دمای بالای 40 درجه در تابستان و سرمای گزنده عراق در زمستان تا به حال نکرده است بلکه به وضعیت معیشتی و صنفی آنها نیر توجهی نمی نماید.
این افراد به مدت بیش از 4 سال در بدترین و کشنده ترین وضعیت زیر چادر ها با کمترین امکانات بهداشتی و غذائی بسر می بردند. خیلی از آنها برای اینکه در آینده بتواند برای فرار از جهنم عراق راهی یابند با دستمزد ساعتی 1 دلار برای آمریکائی ها کار کرده اند. در واقع باید گفت آمریکا علیرغم تمامی تعهدات بین المللی با آنها به مانند بردگان رفتار کرده است . ولی بسیاری از آنان علیرغم شرایط سخت ذکر شده و تلاش ها ی گسترده جمهوری اسلامی برای بازگشت آنان بدلیل سابقه طولانی نقض حقوق بشر ، نشدند.
عده ی از این افراد که تحمل مشکلات بیشتر از این را نداشته اند و دیگر نمی خواستند با رژیم جمهوری اسلامی مبارزه سیاسی کنند علی رغم میل خود شان به ایران توسط صلیب سرخ به ایران رفته اند . متاسفانه پس از گذشت 4 سال بلاتکلیفی و شرایط سخت روحی و سیاسی و بازی های سیاسی بین دولتها ی درگیر , سرانجام نیروهای آمریکائی در سکوت و کم کاری سازمانهای حقوق بشری جهانی به این افراد گفته اند که می توانید از اینجا با مسولیت خودتان بروید .
در زمانها مختلف در طول این 4 سال UN بارها به آنها قول داده بود که آنها را به عنوان پناهنده سیاسی به کشورهای غربی می فرستد اما تا کنون این امری هر گز اتفاق نیفتاده است
طبق اخبار رسیده از عراق و تماس هائی که افراد مستقر در کمپ تیپف ( TIPF ) به بیرون ارسال نموده اند تعداد زیادی از این افراد برای نجات جان خویش پس از 4 سال آواره بیابان های عراق ناامن شده اند.
.هر حال جان تعداد زیادی از این افراد در معرض خطر است و با توجه به فصل سرما و یخبندان ریسک خطر جانی آنها هر روز بالاتر می رود. تعدادی از این افراد توانستند خود را به ترکیه برسانند اما UN ترکیه هیچ اقدامی برای اعزام آنها نکرده است و خطر برگشت به ایران تهدیدشان می کند.
متاسفانه در طی تماس تلفنی با این قربانیان آنها این اطلاعات را در اختیار من گذاشتند تا به شما ابلاغ نمایم.
در طول 4 روز گذشته دو گروه از این افراد از مرز کردستان عراق وارد خاک ترکیه شده اند که گروه اول که شامل آقایان:
1. آرش احمدیان
2. مهدی برجسته گرم رودی
3. سعید جمالی
4. رضا محمدی
5. اسفدیار بخشی

پس از وارد شدن توسط پلیس ترکیه دستگیر و هم اکنون در زندان امنیتی سلوفی در زندان می باشند. لازم به ذکر است که همه آنها از زندانیان و فعالان سیاسی هستند که بعضی از آنها از جمله آقای مهدی برجسته گرم رودی 10 سال را در زندانهای جمهوری اسلامی سپری نموده است و یا آقای سعید جمالی 5 سال پناهنده سیاسی در انگلستان بوده است.
گروه دوم که شامل هشت نفر، آقایان :
1. حمید محبی
2. کامران ذلفقاری
3. کرم اسلامی زاده
4. نصراله آذری
5. علی عبدالهی
6. رمضان قربان زاده
7. حسن نعمتی
8. حسن عادل
این عده پس از عبور از مرز و گذشتن از جاده های روستائی دستگیر و مرزبانان ترکیه پس از اینکه پول، ساعت و اشیای قیمتی آنها را از آنها گرفته اند به گمرگ مرزی عراق و ترکیه برده اند. در گمرگ ابراهیم خلیل و یا هابور، مرزبانان کرد آنها را نپذیرفته اند و مرزبانان ترک پس از آن آنها را به جای غیر از منطقه گمرگ برده اند و با تیراندازی و تحدید و کتک آنها را مجبور نموده اند که به داخل خاک حکومت حریم کردستان بروند. قابل ذکر است با توجه به نظامی شدن منطقه کردستان ترکیه و عراق بدلیل فعالیت های نظامی ارتش ترکیه ؛ روابط ترکیه و دولت کردستان بشدت تیره هست و تنها راه عبور افراد از عراق به ترکیه و اروپای آزاد ؛ تحت کنترل شدید هست در رابطه با اینکه در اثر تیراندازی و یا کتک کاری مرزبانان ترک آنها مجروح شده اند و یا خیر خبری در دست نیست در ضمن هیچ کس از وضعیت آنها تا به این لحظه خبر ندارد.
انسانها آزاده سازمانهای حقوق بشری، این تازه وضعیت افرادی است که ما از آنها خبر داریم از سرنوشت دهها نفرد که آوره کوه و بیابان شده اند خبری نیست.
حال خطاب ما به شما هموطنان عزیز این است. برای یک بار هم که شده مسائل و اختلاف سیاسی را کنار بگذاریم و برای جان این انسانها تلاش نمائم. بیاید تا ثابت نمائم که ما برای احقاق حقوق انسانی حتی مخالفین خود تلاش میکنیم. اختلافات سیاسی و فکری افراد و گروهها با مجاهدین نبایستی مانع تلاش برای کمک به این انسانها برای بدست آوردن حق اقامت د رکشورهای آزاد و دموکرات شود .
با هر وسیله ممکن به نجات این عزیزان در عراق و ترکیه بشتابید . کمک به این عده که در حال حاضر از هیچ پشتیانی سیاسی دولت و یا گروهی برخودار نیستند نیاز به عزم ملی و انسانی دارد . کمک به این عده کمک به نهادینه شدن حقوق بشر در ایران و مبارزه برای دموکراسی مردم ایرا ن هست .
از شما تقاضا داریم به هر وسیله به این افراد که به خاطر نجات انسانها مبارزه کرده اند تلاش نمائم.

رونوشت:
دبیرکل سازمان ملل متحد
سازمان دیده بان حقوق بشر
وزیر دفاع حقوق بشر عراق
مسئول دفتر نمایندگی صلیب سرخ ژنو
مسئول دفتر نمایندگی صلیب سرخ جهانی در عراق
مسئول دفتر کمیساریای عالی پناهندگان در ژنو
دبیرکل سازمان عفو بین الملل

کانون اندیشه ، گفتگو و حقوق بشر در ایران –تورنتو
کانون دفاع از دمکراسی در ایران(هلند)


برای اطلاعات بیشتر شما می توانید با ایمیل های زیر (محمدرضا اسکندری و خانم نیاز سلیمی ) تماس برقرار نمائید
mreskandari@gmail.com
niaz_salimi@yahoo.com