مجله: هفدهمین سالگرد اعدام دسته جمعی هزاران زندانی در زندانهای جمهوری اسلامی
مجله: هفدهمین سالگرد اعدام دسته جمعی هزاران زندانی در زندانهای جمهوری اسلامی
این روزها هفدهمین سالگرد اعدام هزاران زندانی سیاسی است که از مرداد تا آبان سال 1367 بطور مخفیانه در زندانهای جمهوری اسلامی به دار آویخته شدند. روز 14 مرداد 67 موسوی اردبیلی در مراسم رسمی نماز جمعه گفت قوه قضائیه در فشار سخت افکار عمومی است که چرا اینها را محاکمه می کنید. مردم می گویند که باید از دم اعدام شوند. من با شما هماهنگ هستم و می گویم نباید اینها عفو شوند.آیت الله خمینی در حکم خود نوشت: رحم بر محاربین ساده اندیشی است. قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردید ناپذیر نظام اسلامی است. مهدی اصلانی از بازمانده های زندان گوهردشت بخشی از این ماجرا را تعریف می کند. دکتر رامین احمدی درباره فعالیت های «مرکز گرداوری و بررسی اسناد حقوق بشر ایران» می گوید. مريم احمدي (rm) صدا (wma) صدا [ 14:04 mins ]
مریم احمدی (رادیو فردا): این روزها هفدهمین سالگرد اعدام هزاران زندانی سیاسی است که از مرداد تا آبان سال 1367 بطور مخفیانه در زندانهای جمهوری اسلامی به دار آویخته شدند. روز 14 مرداد 67 شاید برای بیشترکسانی که در مراسم رسمی نماز جمعه خطبه موسوی اردبیلی رئیس شورای عالی قضائی حکومت جمهوری اسلامی را شنیدند معنای خاصی نداشت اما برای آنها که در زندانهای جمهوری اسلامی عزیزی داشتند بی تردید زنگ خطری هولناک بود.
در آنروز موسوی اردبیلی گفت: «مردم بر علیه اینها عصبانی هستند. قوه قضائیه در فشار سخت افکار عمومی است که چرا اینها را محاکمه می کنید. اینها که محاکمه ندارند. حکمش معلوم و موضوعش هم معلوم است. قوه قضائیه در فشار است که چرا اینها محاکمه می شوند. در فشاراست که چرا تمام اینها اعدام نمی شوند. و یک دسته شان زندانی می شوند. مردم اصلا این حرف ها را قبول ندارند. مردم می گویند که باید از دم اعدام شوند. من با شما هماهنگ هستم و می گویم نباید اینها عفو شوند.»
عفو نشدند. حتی آنها که دوره محکومیتشان گذرانده بودند بار دیگر به حکم آیت الله خمینی در پایان یک پرسش و پاسخ سه دقیقه ای به دار آویخته شدند. متن حکم خمینی چنین است:
«بسم الله الرحمن الرحیم. از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هرچه می گویند از روی حیله ونفاق آنهاست و به اقرار سران آنها از اسلام ارتداد پیدا کرده اند، و با توجه به محارب بودن آنها و جنگ های کلاسیک آنها در شمال، غرب و جنوب کشور با همکاری های حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آنها برای صدام علیه ملت مسلمان ما و با توجه به ارتباط آنها با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانه آنها از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا کنون کسانی که در زندانهای سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می کنند محارب و محکوم به اعدام می باشند و تشخیص موضوع نیز در تهران با رای اکثریت آقایان حجت الاسلام نیری، دامت افاضات قاضی شرع، و جناب آقای اشراقی دادستان تهران و نماینده ای از وزارت اطلاعات می باشد. رحم بر محاربین ساده اندیشی است. قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردید ناپذیر نظام اسلامی است. امیدوارم با خشم وکینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمایید.»
از هفته ها پیش از شروع اعدامها ملاقات ها قطع شده بود. هواخوری ورزش و استفاده از بهداری و دریافت نشریات روزانه همگی متوفق شده بود. به گفته دکتر رضا غفاری از زندانیان زنده مانده حتی زندانبانان حق خروج از زندان را نداشتند و همه زندانیان در بیخبری کامل بسر می بردند. مهدی اصلانی از بازمانده های زندان گوهردشت بخشی از این ماجرا را تعریف می کند. دکتر رامین احمدی درباره فعالیت های «مرکز گرداوری و بررسی اسناد حقوق بشر ایران» می گوید این مرکز یک مرکز بی طرف است و سعی می کند پیشینه تاریخی و جامعی از شرایط حقوق بشر درایران را ارائه کند. یکی از پرونده های عمده مورد بررسی این مرکز اعدام های سال 67 است. (کوتاه شده)
مریم احمدی (رادیو فردا): این روزها هفدهمین سالگرد اعدام هزاران زندانی سیاسی است که از مرداد تا آبان سال 1367 بطور مخفیانه در زندانهای جمهوری اسلامی به دار آویخته شدند. روز 14 مرداد 67 شاید برای بیشترکسانی که در مراسم رسمی نماز جمعه خطبه موسوی اردبیلی رئیس شورای عالی قضائی حکومت جمهوری اسلامی را شنیدند معنای خاصی نداشت اما برای آنها که در زندانهای جمهوری اسلامی عزیزی داشتند بی تردید زنگ خطری هولناک بود.
در آنروز موسوی اردبیلی گفت: «مردم بر علیه اینها عصبانی هستند. قوه قضائیه در فشار سخت افکار عمومی است که چرا اینها را محاکمه می کنید. اینها که محاکمه ندارند. حکمش معلوم و موضوعش هم معلوم است. قوه قضائیه در فشار است که چرا اینها محاکمه می شوند. در فشاراست که چرا تمام اینها اعدام نمی شوند. و یک دسته شان زندانی می شوند. مردم اصلا این حرف ها را قبول ندارند. مردم می گویند که باید از دم اعدام شوند. من با شما هماهنگ هستم و می گویم نباید اینها عفو شوند.»
عفو نشدند. حتی آنها که دوره محکومیتشان گذرانده بودند بار دیگر به حکم آیت الله خمینی در پایان یک پرسش و پاسخ سه دقیقه ای به دار آویخته شدند. متن حکم خمینی چنین است:
«بسم الله الرحمن الرحیم. از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هرچه می گویند از روی حیله ونفاق آنهاست و به اقرار سران آنها از اسلام ارتداد پیدا کرده اند، و با توجه به محارب بودن آنها و جنگ های کلاسیک آنها در شمال، غرب و جنوب کشور با همکاری های حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آنها برای صدام علیه ملت مسلمان ما و با توجه به ارتباط آنها با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانه آنها از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا کنون کسانی که در زندانهای سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می کنند محارب و محکوم به اعدام می باشند و تشخیص موضوع نیز در تهران با رای اکثریت آقایان حجت الاسلام نیری، دامت افاضات قاضی شرع، و جناب آقای اشراقی دادستان تهران و نماینده ای از وزارت اطلاعات می باشد. رحم بر محاربین ساده اندیشی است. قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردید ناپذیر نظام اسلامی است. امیدوارم با خشم وکینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمایید.»
از هفته ها پیش از شروع اعدامها ملاقات ها قطع شده بود. هواخوری ورزش و استفاده از بهداری و دریافت نشریات روزانه همگی متوفق شده بود. به گفته دکتر رضا غفاری از زندانیان زنده مانده حتی زندانبانان حق خروج از زندان را نداشتند و همه زندانیان در بیخبری کامل بسر می بردند. مهدی اصلانی از بازمانده های زندان گوهردشت بخشی از این ماجرا را تعریف می کند. دکتر رامین احمدی درباره فعالیت های «مرکز گرداوری و بررسی اسناد حقوق بشر ایران» می گوید این مرکز یک مرکز بی طرف است و سعی می کند پیشینه تاریخی و جامعی از شرایط حقوق بشر درایران را ارائه کند. یکی از پرونده های عمده مورد بررسی این مرکز اعدام های سال 67 است. (کوتاه شده)
0 Comments:
Post a Comment
<< Home