سهم 42 درصدي «نزاع» در معاينات باليني و سرپايي پزشكي قانوني

سهم 42 درصدي «نزاع» در معاينات باليني و سرپايي پزشكي قانوني چگونه جامعه‌اي كم تحمل و پرخاشگر مي‌شود؟
سرويس: حوادث 1384/06/23 09-14-2005 10:28:51 8406-10394: کد خبر
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: حوادث
42 درصد معاينات باليني و سرپايي مركز پزشكي قانوني كشور مربوط به صدمات و جراحات ناشي از نزاع و از اين تعداد 2/76 درصد معاينات مربوط به مردان و 8/23 درصد مربوط به زنان است.
به گزارش گروه «حوادث» ايسنا همچنين طبق آمار كانون اصلاح و تربيت تهران عمده‌ترين جرايمي كه پسران به خاطر آن مجازات شده‌اند، سرقت و جرايم مربوط به پرخاشگري است.
به گفته كارشناسان پرخاشگري رفتاري است كه با قصد صدمه رساندن جسمي يا زباني به فرد ديگر يا نابود كردن دارايي افراد صورت مي‌گيرد و عمدتا پرخاشگري‌هاي كوچك عامل درگيري و منازعات بزرگ مي‌شود كه در نهايت به ارتكاب جرم مي‌انجامد.
شناخته‌شده‌ترين نوع پرخاشگري نيز پرخاشگري خشمگينانه است كه عموما با علايمي از برانگيختگي هيجاني همراه بوده و غالبا درد يا ناكامي علت به وجود آورنده آن است.
از ديد روانشناسان، احتمال ناكامي هم يكي از عوامل پرخاشگري است؛ هر چند كه برخي معتقدند اين عامل نقش محوري ندارد و يك علت بالقوه است.
دكتر زياري، جامعه‌شناس در اين زمينه به ايسنا مي‌گويد: وقتي خواسته‌ها و نيازهاي جوانان با آنچه به دست مي‌آورند، متناسب نباشد و واكنش‌هاي نامناسب در مقابل اهداف و خواستهاي آنها صورت گيرد، پرخاشگري بروز مي‌يابد.
وي معتقد است: مهمترين خواسته جوانان، شغل و تحصيلات است و وقتي جوان سرخورده مي‌شود، نسبت به يك نياز متناسب با آن پرخاشگري مي‌كند.
اين جامعه‌شناس همچنين تاخير در پاسخگويي به نيازهاي شغل، درآمد، فقر، اوقات فراغت و نيازهاي بيولوژيك و عاطفي را از جمله عوامل افزاينده پرخاشگري در جامعه مي‌داند.
همچنين دكتر آقابخشي، آسيب‌شناس و استاد دانشگاه كه از پرخاشگري تحت عنوان «كم تحملي» ياد مي‌كند، به ايسنا مي‌گويد: وقتي تحمل مردم كم مي‌شود كه انتظارات آنها از جوانب مختلف برآورده نشود؛ در نتيجه سرمايه اجتماعي يعني اعتماد مردم به مسؤولان فرو مي‌ريزد و آن وقت آدمها حتي تحمل نزديكان خود را ندارند.
وي گفت: حدس من اين است كه در سال‌هاي گذشته انتظارات مردم خيلي برآورده نشده و به اين دليل احتمال اين كه آدمها كم تحمل‌تر شده باشند، وجود دارد.
به گزارش ايسنا عوامل مؤثر پرخاشگري در هر جامعه متناسب با شرايط فرهنگي، طبيعي و نظام اقتصادي ، سياسي و اجتماعي آن جامعه عمل مي‌كند.
به اعتقاد كارشناسان و تحليلگران اجتماعي از ديگر عوامل مؤثر بر پرخاشگري، تحريك مستقيم و تماشاي خشونت و ... است. تماشاي خشونت، از طريق تضعيف موانع بازدارنده پرخاشگري و فراگيري روشهاي تازه خشمگيني، توجه به افكار، متون و خاطره‌هاي پرخاشگرانه و حساسيت زدايي نسبت به درد و رنج قربانيان، پرخاشگري را افزايش مي‌دهد.
همچنين فرايندهاي شناختي به شدت بر ميزان برانگيختگي نسبت به انواع گوناگون عصبانيت يا تحريك اثر مي‌گذراند كه اين حالت شديدا موجب پرخاشگري مي‌شود.
انسان‌ها وقتي برانگيخته مي‌شوند، توانايي پردازش اطلاعات پيچيده ديگران، مقاصد و نيات آنها را از دست مي‌دهند و در نتيجه تمايل به پرخاشگري در آنان افزايش مي‌يابد.
دكتر آقابخشي، آسيب‌شناس و استاد دانشگاه در اين زمينه معتقد است: در هر جامعه‌اي پرخاشگري را نه تنها به عنوان مسأله‌اي فردي كه در سه سطح كلان، ميانه و خرد مي‌توان بررسي كرد.
به گفته وي در سطح ساختار حكومتي و كلان بايد بررسي كرد كه يك ساختار چطور حرف مي‌زند، آيا آمرانه سخن مي‌گويد؟ با شهروندانش چگونه مدارا مي‌كند؟ چطور ارتباط برقرار مي‌كند و ….؛ بعد از آن به سطح پايين‌تر از ساختار كلان، سطح شبكه روابط اجتماعي و مناسبات درون خانواده مي‌رسيم و پس از آن به سطح ويژگي‌هاي فردي بر مي‌گرديم. پس بايد در اين سطوح تامل كنيم و وضعيت ايران را از اين طريق بررسي كنيم.
دكتر زياري، جامعه‌شناس نيز در مورد رابطه ميان پرخاشگري و جرايم اجتماعي تصريح مي‌كند: اگر چه رابطه مستقيمي ميان پرخاشگري و جرايم اجتماعي وجود دارد؛ اما جرايم اجتماعي بيشتر ريشه در فقر و دسترسي نامناسب به امكانات دارد.
او با استناد به نتايج يك تحقيق خاطرنشان مي‌كند: جرايم اجتماعي با فقر، ناسازگاري با والدين، طلاق، يتيمي، كم محبتي، خصوصيات مسكن، فقر مسكن، كوچه ، محله، شغل پدر ، معاشرت با افراد فاسد، مشكلات تربيتي، بيكاري ، عدم رضايت شغلي، تعارض فرهنگي، مهاجرت محيط نامناسب و مواد مخدر رابطه دارد.
دكتر زياري، مزاحمت‌هاي مختلف، راه‌بندان، سرو صدا و سد معبر را از جمله مصاديق پرخاشگري دانست و مي‌افزايد: براي رفع مشكل پرخاشگري بايد برنامه‌ريزي‌هاي لازم در گروه‌هاي سني مختلف صورت گيرد؛ مثلا اگر شغل جوان متناسب با بازار كار نيست، با دوره‌هاي مختلف چند ماهه تخصص آنها را بالا ببرد.
به گفته وي توجه به وضع بهداشت و سلامت روان و نيازهاي جوانان بخصوص مسأله شغل مي‌تواند بسيار تاثيرگذار باشد و ما بايد با توليد و كار در مقابل خشونت و پرخاشگري اقدام كنيم.
به گزارش ايسنا روانشناسان معتقدند تنبيه اگر چه يكي از راههاي كنترل پرخاشگري است، اما به علت شرايطي كه تحت تاثير آن صورت مي‌گيرد، فقط تاثير مستقيم در كاستن از شدت و تكرار رفتار پرخاشگرانه دارد. پس از قطع تنبيه سريعا رفتارهاي پرخاشگرانه بر مي‌گردند. تنبيه مستقيم اغلب نتيجه منفي دارد و در واقع به جاي مهار كردن اعمال خطرناكي كه تنبيه به قصد پيشگيري از آنها صورت مي‌گيرد، موجب تشديد آنها مي‌شود.
به گفته وي همچنين تخليه هيجاني، پوزش و عذرخواهي و آموزش مهارت‌هاي اجتماعي مي‌تواند بر كاهش پرخاشگري تاثيرگذار باشد.
انتهاي پيام