اينترنت و سازمان‌های خبری را چه کسانی بايد کنترل کنند؟

اينترنت و سازمان‌های خبری را چه کسانی بايد کنترل کنند؟
تصور اينكه اينترنت زير کنترل کشورهايی نظير سوريه، ايران، تونس، سودان، کرهء شمالی و چين باشد می‌تواند هم کابوس باشد و هم کمدی.
دولت ايران به همراه تعدادِ ديگری از دولت‌های موسوم به غيرمتعهد، اين هفته در کنفرانسِ کوالالامپور در کشور مالزی اعلام کردند که قصد دارند يک شبکهء خبریِ اينترنتی درست کنند و از اين راه جلوی نفوذِ بيشترِ سازمانهای خبریِ غربی را بگيرند. آنها معتقدند آژانس‌هایِ خبریِ غربی، و شبکهء کامپيوتری اينترنت ــ که زيرساختِ فنـّیِ آن به طور عمده در آمريکا قرار داردــ اخبارِ کشورهاشان را تحريف شده منعکس می‌کنند.
در بيانيه‌ی وزيران اطلاعات و مقاماتِ بالای هشتاد کشور از جمله ايران، سوريه، سودان، وتونس آمده که رسانه‌های غربی مسلمانان را به شکل قالبی، حامیِ تروريزم نشان می‌دهند. همين دولت‌ها هفته‌ی گذشته در «اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی» (World Summit on the Information Society -WSIS) که در کشور تونس با شرکت هزاران نفر از رهبرانِ سياسی و تجاری و تکنولوژيکی دنيا برگزار شد، درخواست کردند که به جای آمريکا، سازمان ملل کنترل اينترنت را به دست بگيرد.
پاره‌ای از روزنامه‌های آمريکايی با طعنه و طنز به اين خبرها واکنش نشان دادند. در بيشترِ اين کشورهای معترض، «وزارت اطلاعات» نام تشکيلاتی است که نه تنها جلوی گردشِ آزادِ اطلاعات را می‌گيرد و بر رسانه‌ها و صنعتِ نشر، سانسور اِعمال می‌کند، بلکه دست در دستِ سازمانهای امنيتی، خبرنگاران را به زندان می‌اندازد و شکنجه می‌دهد و در مواردی حتاــ مانند مورد زهرا کاظمی در ايران ــ آنها را به قتل می‌رساند.
هم اکنون محتوای مطالب اينترنت زير کنترل هيچ دولت و گروه خاصی نيست ولی کنترلِ توزيعِ فنیِ آدرس‌های اينترنتی، توسطِ سازمانِ غيرانتفاعیِ ICANN واقع در ايالت کاليفرنيای آمريکا صورت می‌گيرد. اينترنت نخست در آمريکا توسط پنتاگون به وجود آمد و بعد توسط دانشمندانِ علوم ارتباطیِ دانشگاههای آمريکايی به شکل کنونی اش توسعه پيدا کرد. يک خبرنگارِ آمريکايی در نشريه‌ی «اورلاندو سِنتينل» اينترنت را مهمترين اختراع انسان پس از کشف آتش می‌داند. اختراعی که باعث يک انقلاب بنيادی در تمامیِ نظام‌ها و نهادهای آموزشی و ارتباطی و اقتصادی جهان شده است.
شبکه‌ی اينترنت بر روی همه گشوده است و انتقالِ اخبار در آن به آزادی و توسط همه و به طور مجانی صورت می‌گيرد، زيرا دولت آمريکا و آژانس‌های خصوصی برآن کنترلی اِعمال نمی‌کنند. خبرنگارِ اورلاندو سِنتينل می‌نويسد اگر دولت‌هايی چون چين يا ايران اين را نمی‌پسندند، می‌توانند اينترنتِ خودشان را اختراع کنند و اينترنتِ کنونی را به حال خودش بگذارند!
ديروز سخنگوی «سازمان ديده بانیِ حقوق بشر» خانمِ «مينکی وُردِن» به خبرنگاران گفت شبکه‌ی پيشنهادیِ کنفرانس کوالالامپور را بايد آژانس خبریِ سرکوب يا «رويترز سرکوبی» نام گذاشت. تصور اينکه اينترنت زير کنترل جمعیِ کشورهايی نظير سوريه، ايران، تونس، سودان، کرهء شمالی و چين باشد ــ کشورهايی که خودشان روی اينترنت فيلتر می‌گذارند ــ و تصور اينکه به جای آژانس‌های خبری‌ای چون رويترز و آسوشيتدپرس، جهانيان اخبارشان را از رسانه‌هايی چون «کيهان» و «رسالت» دريافت کنند، تصوری است که برای بسياری از گزارشگران می‌تواند هم کابوس باشد و هم کمدی.