'سکوت' آمريکا در قبال کريمف

'سکوت' آمريکا در قبال کريمف


در جریان تظاهرات اندیجان صدها نفر کشته شدند
هفته نامه بريتانيايی اکونوميست در شماره اخير خود مقاله ای درباره اوضاع سياسی ازبکستان و سياست غرب در ارتباط با آنچه در اين کشور می گذرد انتشار داده و نتيجه گيری کرده است که آمريکا و اتحاديه اروپا اجازه داده اند که اسلام کريم اف رئيس جمهور ازبکستان با "استبداد و ديکتاتوری" کامل کشور را اداره کند.
نويسنده مقاله به حوادث ۱۳ مه در ازبکستان اشاره می کند و می گويد پليس اين کشور بر روی حدود ۱۰ هزار تظاهر کننده در شهر انديجان در شرق ازبکستان آتش گشوده و احتمالا صدها نفر را که بطور صلح آميز تظاهراتی برپا کرده بودند به قتل رسانده است.
در ادامه مقاله آمده است که در پی اين کشتار اتحاديه اروپا و آمريکا از آنچه که پرتلفات ترين کشتارتظاهرکنندگان پس از سرکوبی تظاهرکنندگان در ميدان تيانان من، در پکن خوانده شده ابراز تأسف کرده ولی اقدامی علیه ازبکستان به عمل نیاوردند.
به نظر نويسنده اکونوميست، در بسياری موارد، سياستمداران طرفدار دموکراسی، هنگامی که منافع خودشان ايجاب می کند چشمشان را بر روی اعمال خلاف ديکتاتورها می بندند و اسلام کريم هم از اين قاعده مستثنی نيست.
نويسنده مقاله با مقايسه سرکوبی تظاهرات در ميدان تيانان من با تظاهرات انديجان می نويسد که در مورد کشتار تظاهر کنندگان درميدان تيانان من، حداقل بسياری کشورها در واکنش به اين حادثه محدوديت های ديپلماتيک برای چين ايجاد کرده و اين کشور را مشمول تحريم تسليحاتی قرار دادند که پس از ۱۶ سال عمدتا ادامه دارد.
اکونوميست سپس به بررسی موقعيت ازبکستان پرداخته و يادآورمی شود که اين جمهوری در حال حاضر هم بستگی های زيادی با اروپا دارد. اين کشور عضو بانک اروپايی بازسازی و توسعه است و دارای يک موافقت نامه مشارکت و همکاری با اتحاديه اروپاست. بنابراين منطقی است که انتظار داشت اروپا با توجه به سياست مشترک سياسی و امنيتی خود، رهبری چاره انديشی برای وضعيت ازبکستان را داشته باشد.
آمريکا می گويد موضوع تحريم تسليحاتی ازبکستان را مد نظر قرار داده ولی منتظر پيشقدم شدن اروپا است.
ولی بنظر نويسنده مقاله، اتحاديه اروپا مانند مورد بسنی و عراق و نيز بسياری موارد ديگر با تزلزل و ضعف به وضعيت ازبکستان واکنش نشان داده است و بطور قاطعانه در برابر ازبکستان نايستاده است. حتی هنگامی که برخی کشورها ممنوعيت صدور ويزا برای برخی از مقامات ازبکستان و تحريم تسليحاتی احتمالی اين کشور را پيشنهاد کردند اتحاديه اروپا آنرا بيش از حد شديد دانست و با آن مخالفت کرد.
در ادامه مقاله می خوانيم که ممکن است در جلسه وزيران خارجه اتحاديه اروپا در تاريخ ۱۵ سپتامبر در ويلز مسئله ازبکستان مطرح شود. در همين حال دولت ازبکستان نيز می خواهد رأسا درباره حوادث انديجان تحقيق کند. تحقيقاتی که براساس اعترافاتی است که با شکنجه ازبرخی از تظاهرکنندگان گرفته شده است.
اکونوميست می نويسد که بی توجهی غرب به ناآرامی های چچن را حداقل می توان به دليل دوستی غرب با روسيه و مطرح بودن منافع حياتی غرب توجيه کرد ولی دوستی با ازبکستان يک چنين منافعی را ندارد. اگر چه اين کشور دارای گاز است ولی برای غرب دسترسی به آن آسان نيست. علاوه براين اگر چه آمريکا تا کنون دارای پايگاه در ازبکستان بوده از کشورهای ديگرمنطقه نيز می توان همين استفاده را کرد.
در پايان مقاله می خوانيم که کوتاهی غرب در تنبيه اسلام کريمف باعث بی اعتباری غرب شده و بهانه ای نيز به دست منتقدين از غرب می دهد.