ضرب و شتم و طرح ربودن خانواده محمدی در عراق ، تجاوز آشکار به حقوق انسانی توسط سازمان مجاهدین

کانون انديشه گفتگو و حقوق بشر در ايران- تورنتو
9251 Yonge St. #219
Richmond Hill, ON L4C 9T3
Email: www.ctdhr.org

Centre for Thought, Dialogue & Human Rights in Iran – Toronto
C.T.D.H.R.





Dec 18, 2008
28 آذر 1386
ضرب و شتم و طرح ربودن خانواده محمدی در عراق ، تجاوز آشکار به حقوق انسانی توسط سازمان مجاهدین

مصطفی محمدی و محبوبه همزه ؛ برای ملافات با فرزندشان سمیه محمدی که در اشرف به سر می برد به عراق سفرکردند. در روز 6 دسامبر برابر با 16 آذربه کمپ تیف /قرارگاه اشرف وارد شدند . در روز 8 دسامبر با اصرار محمدی ها مقامات آمریکائی که برای آنان ملاقاتی با با سمیه فراهم می کنند.

در این دیدار سمیه با پدرش گفتگو نکرد ولی با مادرش گفتگوی کوتاهی کرد. سیمه می گوید که بدلیل اینکه آنان ( پدر و مادرش ) مزدور رژیم خمینی می باشند وی حاضر به گفتگوی با آنان نیست. مادر سمیه می گوید اینطور نیست ولی سمیه می گوید که وی بطور مستمر با دائی اش حسن همزه وهمسرش سیمین همزه (از فعالان تشکیلات در کانادا ) تلفنی در ارتباط هست و آنان گزارش مزدروی پدر و مادرش را به وی می دهند .!!!!!
سمیه؛ سپس محل ملاقات را ترک می کند .

بنظر می آید سمیه با توجه به عدم داشتن موقعیت قانونی بین المللی با توجه به باطل شدن مدارک اقامت کانادا بدلیل عدم پیگیری آن توسط مسولین مجاهدین در در سالهای گذشته و عدم پذیرش وی توسط دولت کانادا، تنها راه خروج از اشرف را رفتن به جمهوری اسلامی می داند .
در هر حال در روز 19 آذر – 9 دسامبر نیروهای ارتش آمریکا مسول کمپ جدا شدگان ( تیف ) از خانواده محمدی که شب قبل را در مقر خود نگهداشته بودند و با دخترشان ملاقات داشته اند می خواهند که آنجا را ترک کنند. حوالی ظهر اسکورت نظامی 40 نفره آنان را به درب کمپ آورده که تا جاده اصلی چند کیلومتر فاصله دارد.

لازم به توضیح است که قرارگاه نظامی اشرف و کمپ تیف در مجاورت آن در میان یک بیابان قرار دارد که هیچ تردد غیر نظامی در آن حوالی انجام نمی شود.

بعد از مدتی که مصطفی محمدی و همسرش سرگرم کشیدن چمدانها در روی جاده به سمت جاده اصلی بودند دو ماشین با 8 نفر که 6 نفر از اعضای درشت اندام مجاهدین و دو نفر دیگر پلیس عراقی بود ه اند بین آنها و جاده اصلی را بسته و مصطفی محمد ی را مورد ضرب و شتم قرار می دهند. یکی از مجاهدین نیز به ضرب و شتم محبوبه می پردازد که محبوبه موفق به فرار از دست وی شده و به سمت جاده اصلی برای کمک گرفتن می دود. در این هنگام د وعراقی اسلحه خود را کشیده و با زور مصطفی محمدی را مجبور به سوار شدن در یک ماشین می کنند. مصطفی محمدی با تمامی قوا فریاد زده و با مهاجمان درگیر می شود که آثار آن در بدن وی باقی است که به تایید گواهی پزشک معالج در بغداد رسیده است .

در این هنگام نیروهای ارتش آمریکا به محل آمده و مجاهدین و عراقی ها را با کشیدن گلنگدن مجبور به تسلیم می کنند. مجاهدین می گویند اینها در حال فیلم بردار ی بوده اند د رحالیکه تلفن همراه محمدی سیم کارت نداشته است و دوربین فیلم بردار ی هم که توسط مجاهدین شکسته شده بود باطری در آن ند اشته است که سیم کارت و دوربین را آمریکائی ها از محمدی می خواهند که پیش آنها بگذارد تا از طریق سفارت کانادا برای وی ارسال کنند.
محبوبه به افسر آمریکائی می گوید دو نفر اسلحه کمر ی داشتند و انگلیسی صحبت می کردند. با بازدید بدنی اسلحه آنان کسف می شود و یکی از این افراد مسلح به انگلیسی می گوید مجاهدین به آنها پول داده بودند که این زن و مرد را با زور ربوده و تحویل مجاهدین بدهند.
روز قبل مجاهدین سعی کرده بودند با دادن آدرس اشتباه در مورد مقر آمریکائی ها ؛ آنان را از سر باز کنند . از انجا که مصطفی محمدی با اشرف آشنا بوده است بعد از چند دقیقه راه رفتن در بیابان ، شک کرده و به جاده اصلی باز می گردد .
در همان روز مجاهدین در یک درگیری ساختگی و متهم کردن آنا ن به داشتن اسلحه باعث شده بودند که آمریکائی ها مصطفی و محبوبه را بازدید بدنی کنند که چیزی نیافته بودند. این درگیری ها باعث شده بود که نیروهای آمریکائی در این مورد حساسیت بخر ج بدهند . افسر آمریکائی می گوید بعداز پیاده کردن تان ما شما را با دوربین زیر نظر داشتیم.
خانم سونیا هویکاس کنسول سفارت کاناداد در اردن در طی دو تماس به ما گفت که آنان موضوع را از طریق مقامات آمریکائی و وزارت امور خارجه کانادا پیگیری خواهند کرد. وی می خواست که خانواده محمدی هر چه سریعتر عراق را به سمت کشور امنی ترک کنند.
خانواده محمدی همچنان در عراق بسر برده و خواهان اعزام دخترشان سمیه به یک کشور امن برای تصمیم گیری ازاد و بدون ترس هستند. خانواده محمدی این نهمین بار است که از سال 2003 اقدام به بردن سمیه و محمد از قرارگاه اشرف هستند .

ما از سازمانهای بین المللی حقوق بشری و همچنین مقامات دولت کانادا وآمریکا خواستاریم که از نفوذ خود برای کمک به این خانواده استفاده کنند.

ما همچنین خواستار تحقیق در مورد این حادثه غیر انسانی توسط سازمان مجاهدین و کنترل خشونت و اعمال غیر قانونی آنان در دیگر موارد می باشیم.
لازم بتذکر است بیش از 200 نفر از جدا شدگان از سازمان که سالهاست در "کمپ تیف "بسر می برند و از طرف سازمان ملل به عنوان پناهند ه شناخته شده اند .

د رهفته گذشته از سرنوشت 8 نفر از جدشداگان که بعد از مدت طولانی و مذاکرات و فعالیتهای حقوق بشری توانسته بودند ویزا خروج از عراق و ورود به ترکیه را از طریق سازمان ملل دریافت کنند، اطلاعی در دست نیست .

ما سازمان مجاهدین خلق , نیروهای آمریکا در عراق و دولت عراق را مسول حفظ جان و سلامت این هشت نفر و دیگر جداشدگان و باقی ماندگان در کمپ اشرف می دانیم . .در کمپ تیف
ما از همه نهادهای بین المللی حقوق بشری و دولتها تقاضا می کنیم که شرایط خروج این عده و عزیمت به یک کشور امن و دموکرات را خواستاریم .

The failed abduction of a Canadian Iranian family in Iraq by MKO

کانون انديشه گفتگو و حقوق بشر در ايران- تورنتو
9251 Yonge St. #219
Richmond Hill, ON L4C 9T3
Email: www.ctdhr.org

Centre for Thought, Dialogue & Human Rights in Iran – Toronto
C.T.D.H.R.




Dec 18, 2007

The failed abduction of a Canadian Iranian family in Iraq by MKO



The Mohammadi family, Mostafa Mohammadi and Mahbobeh arrived in camp TIPF/(Camp Ashraf) in Iraq on December 6, 07.

On December 8, at 3:15 local time , after constant requests from US authority, they were able to meet with their daughter, Somayeh, for 45 minutes during which time Somayeh, out of fear, refused to speak to her father but talked to her mother and refused to acknowledge that she wants to leave camp Ashraf and return back to Canada. Somayeh , told them that” she is in touch regularly with his uncle, Hassan Hamzeh , an active member of MKO in Canada , is passing information on her parents activities in Canada on their collaboration with I.R.I. security services.

In our opinion since she does not have any legal status in any country and the Canadian government refused to recognize her status so far she has been convinced that if she leaves the camp she has only the option of going back to Iran.

However, on the morning of December 9 the U.S. forces in charge of TIPF asked the Mohammadi family to leave the camp since they met with their daughter and received her answer to their plea. Following that, the Americans escorted them to the gates and let them out while still watching them from behind their gates. (mind you that the location of camp is in a deserted area with the closest access to a road and public transportation being 6-7 kilometers away from the camp).

As they started walking the distance they were suddenly confronted by a group of people, confirmed members of MKO who are residing in the adjacent camp Ashraf under the watch of American forces, who pretended to be passing drivers and offered them a lift. Base on their prior knowledge and experiences of the ways of MKO, Mr. Mohammadi and his wife refused to take their offer and kept walking towards the main road. At this point, realizing that they are vigilant about the intention of the MKO members, the guys grabbed Ms. Mohammadi by force and pushed her into a car trying to kidnap her. When Mr. Mohammadi, who was at the same time defending himself against their physical attacks and also trying to secure their bags since they were slashing them by knife and managed to break open their camera trying to remove the memory card by knife, started shouting for help one of the guys pulled a gun from under the driver's seat and put it on his head.

Realizing the seriousness of the situation the Americans who were watching from a short distance interfered and rescued them from the scene and arranged for a ride to Baghdad for them after making a report of what happened and also kept their broken camera as an evidence of the incident. Though, the Americans were helpful in many occasions they were unable to answer the question of: how these people who are supposed to be disarmed and confined inside the camp are armed and free to carry their operations under the authorities watch.

After arriving in Baghdad Mr. Mohammadi and his wife had to receive medical attention to their injuries and then started contacting the authorities including the Canadian Consul, Ms. Sonia Hooykaas in Jordan, to report the situation. At the same time Ms. Hooykaas kindly informed our Centre that she will report the case to Ottawa and will reflect our concerns regarding this situation.

Mohammadi family are still in Iraq and trying all that is possible to rescue their daughter from the MKO camp/influence and also take a legal action against the leaders of MKO for all the damages to their family including this last case.

Since this is their 9th trip to Iraq since 2003 and the family has exhausted all its limited resources in order to free their child from the clutch of MKO they feel that they need to stay in Iraq in order to finalize this important issue and bring peace to the life of their shattered family and other three children.

We urge every Human Rights organization as well as the authorities of the Canadian and American government to use their power and influence to help this family.
For the full story on Mohammadi family you can read the Stewart Bell ‘s articles published by National post on Saturday, September 23, 2006.
http://www.nationalpost.com/news/story.html?id=94a2aa55-56ab-4786-93a1-5f5ed073b98e&k=7636

We also demand that the case with the MKO be investigated immediately and proper control be enforced with regards to violent and illegal activities of MKO members since the continuation of such acts endangers the reallocation of over 200 people, residents of TIPF, who were also the prisoners of MKO and currently recognized refugees of the UNHCR.

In the past week eight people who were released from TIPF in order to obtain visa and arrive in Turkey to continue with their legal procedure with the UNHCR for final reallocation have disappeared and there is no sign of them anywhere.

We hold MKO and American Forces and Iraqi government liable for the safety of the above people.

Iranian studens at 16 Azar in Tehran